แม้มุ่งมั่น หันเชิดหน้า สู้ฟ้ากว้าง
แม้อาทิตย์ ยากคิดขวาง เส้นทางฝัน
แม้ต่อต้าน ตามวิถี “ทานตะวัน”
แม้เดิมพัน ด้วยชีวิต คิดท้าทาย

อีกไม่นาน กาลเวลา พาเปลี่ยนแปลง
ยอดกำแพง แห่งสังคม จะล่มสลาย
ไม่จำเป็น ต้องเซ่นแลก ด้วยความตาย
เก็บใจกาย ลมหายใจ ไว้รอวัน

เป้าหมายใหญ่ ชัยชนะ จะไร้ค่า
หากเพื่อนสู้ ด้วยกันมา ต้องอาสัญ
ถ้าชนะ ก็จะคว้าชัย ไปด้วยกัน
ความสำคัญ สัมพันธภาพ เหนือสิ่งใด

จุดมุ่งหมาย ปลายทางฝัน นั้นคงอยู่
แต่ก็รู้ ที่จะถอย ค่อยเริ่มใหม่
“..จักยอมแพ้ ขอแค่เพื่อน ยังหายใจ
ถึงปราชัย ก็ใช่ว่า สยบยอม..”