น้ำทั้งขวด.. หมดรวดเดียว
ลมเย็นๆ เหม็นเปรี้ยว ปะทะหน้า
นับหนึ่ง.. สอง.. สาม.. พยายามลืมตา
มองเห็นฟ้าเป็นสีประหลาด อาจพายุ

เสียงตะโกนของบางคน “อดทนไว้”
สูดหายใจ ไม่หยุดหย่อน ไส้ร้อนระอุ
“ประเทศใหม่ในฝันต้องบรรลุ”
เปรี้ยง..ปะทุ เสียงปืน ยืนตกตะลึง!

ฝั่งถนน“คนเสื้อเหลือง”อยู่เบื้องหน้า
บางครั้งข้ามฝั่งมา มากกว่าหนึ่ง
“คนถูกยิง !” บางคนร้อง สมองจึง
ตระหนักถึงกับดัก “รัก--ลวง--พราง”

แสบไม่สร่าง.. ล้างไม่ออก.. 
ใต้หมอกแก็สน้ำตากลับตาสว่าง 
เห็นเท็จ..เห็นจริง..เห็นทุกสิ่งรายทาง 
เห็นฝนหลวงร่วงคว้าง! อยู่กลางกรุงฯ