บทลิเก บทเก่า เล่าประวัติ  
  วังกับวัด คืออำนาจ วาสนา  
  ผู้ต่ำต้อย ที่เห็น เป็นประชา  
  ใส่ศรัทธา ฝังแน่น ทั่วแดนไทย 
      
  สร้างชนชั้น ชนช้ำ เพราะกรรมเก่า 
  จึงโง่เง่า ถูกปิดตา เหมือนบ้าใบ้ 
  จูงจมูก ไล่ลาก กระชากไป  
  เป็นทาสไพร่ รากหญ้า มานมนาน 
      
  ได้แต่เพ้อ แต่ฝัน ว่าวันหน้า  
  จะเกิดมา สูงศักดิ์ มีหลักฐาน  
  เป็นเจ้าคน นายคน คอยบนบาน 
  น่าสงสาร เวทนา ประชาชน  
      
  ใช้ลิเก เป็นสื่อ มือสร้างภาพ  
  ให้ซึมซาบ กว้างไกล ไปทุกหน 
  อยู่ใต้ตีน เจ็บช้ำ ต้องจำทน  
  ยอมจำนน ชินชา ชะตากรรม  
      
  ลวงให้เห็น เป็นพระ มาโปรดสัตว์ 
  สารพัด เล่ห์กล จนถลำ  
  สร้างกฎเกณฑ์ ระบอบ มาครอบงำ 
  แสดงซ้ำ เช่นนี้ ทุกปีไป  
      
  แต่วันหนึ่ง ไพร่ทาส ประกาศก้อง 
  ตะโกนร้อง ตากระจ่าง สว่างไสว 
  ไม่เชื่อแล้ว บทเก่าเก่า เอาคืนไป 
  ต้องเขียนใหม่ แทนบทเก่า ให้เท่าเทียม 
      
  พลันพระเอก กลับร้าย กลายแปลงร่าง 
  ไล่ล่าล้าง พิโรธ อย่างโหดเหี้ยม 
  ศพแล้วศพเล่า เผาไฟ จนใหม้เกรียม 
  ผลงานเยี่ยม สยดสยอง ก้องแผ่นดิน 
      
  ถึงวันนี้ ลิเกคง ดำรงอยู่  
  แต่ใจรู้ อนาคต จะหมดสิ้น  
  ดุจอาทิตย์ อัสดง ลงลับดิน  
  เหลือเพียงดิ้น ครั้งสุดท้าย ก่อนตายจริง 
      
  อีกไม่นาน จะขอ รอโอกาส  
  ทรราชย์ อัปปรีย์ ผีสิง  
  ต้องรับกรรม ในชาตินี้ มีจริง  
  ปิดฉากทิ้ง ลาโรงลับ ดับมลาย 
      
  บทลิเก บทใหม่ ใกล้เริ่มต้น  
  เมื่อผู้คน รวมพลัง ตั้งจุดหมาย 
  ประชาชน ยิ่งใหญ่ ไม่เคยตาย  
  ประชาธิปไตย สุดท้าย ต้องสมบูรณ์