Submitted on Sat, 2016-12-03 14:52
ใครกันนะที่มาร่ำไห้?
จนน้ำตาไหลเป็นสายอาบก้อนหิน
ผ่านกลีบดอกหญ้าหยาดหยดรดลงดิน
จนธุลีซีดสิ้นเป็นสีดำ
ใครกันนะกำลังกรีดร้อง?
โหยไห้หวนดั่งทำนองความเจ็บช้ำ
พร่ำพรรณนาถึงคำสาปชะตากรรม
ครั้งเนิ่นนานโบราณร่ำบรรพกาล
ใครกันนะคือผู้พลัดพราก?
หัวใจเจ้าที่จำจากจึงแตกซ่าน
สูญสลายตายตามรักที่ร้าวราน
ทรมานไม่เคยผ่านหรือหลุดพ้น
ใครกันนะที่ถูกจองจำ?
เสรีภาพเพียงถ้อยคำยังถูกปล้น
นาฬิกาเอยหมุนซ้ำย้ำว่ายวน
อยู่ในห้วงแห่งทุกข์ทน...ตลอดไป
ปฏิทินที่ฉีกขาดยังเวียนวน
ในคืนวันอันทุกข์ทน..ตลอดไป