ฤกษ์ 22.11 เฟซบุ๊ค 'สมศักดิ์ เจียมธีรสกุล' เปิดใช้งานใหม่ เขียนแสดงความเคารพอย่างสูงผู้ต่อต้านการยึดอำนาจการปกครอง ขอบคุณผู้ช่วยเหลือ โดยจะจดจำน้ำใจไว้ตลอดไป และรู้สึกตื้นตันใจที่เห็นนักศึกษาต้านรัฐประหาร ถือว่าช่วยกู้เกียรติชุมชนมหาวิทยาลัยที่ถูกทำให้เสื่อมเสียโดยฝ่ายผู้บริหาร

สมศักดิ์ เจียมธีรสกุล (แฟ้มภาพ)

22 พ.ย. 2557 - เมื่อเวลา 03.40 น. ตามเวลาประเทศไทย เฟซบุ๊คของสมศักดิ์ เจียมธีรสกุล นักวิชาการประวัติศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ ซึ่งปิดการใช้งานไปตั้งแต่วันที่ 21 พ.ค. 2557 ได้เปิดการใช้งานขึ้นมาใหม่ และเปลี่ยนภาพปกเป็นข้อความตอนหนึ่งจาก โคลงสรรเสริญเกียรติกรุงเทพมหานครยุคไทยพัฒนา ของจิตร ภูมิศักดิ์ โดยยกท่อนที่เขียนว่า "ถึงยุคทมิฬมาร จะครองเมืองด้วยควันปืน..." และ "แต่คนย่อมเป็นคน" มาเป็นภาพปก

ภาพปกล่าสุดของเฟซบุ๊คสมศักดิ์ เจียมธีรสกุล โดยเป็นการยกท่อนหนึ่งของโคลงสรรเสริญเกียรติกรุงเทพมหานครยุคไทยพัฒนา ของจิตร ภูมิศักดิ์

จากนั้นสมศักดิ์ ยังได้โพสต์สเตตัสเพิ่มเติมมีดังต่อไปนี้

000

[1] ด้วยความเคารพอย่างสูง

เสรีชนทุกท่าน ที่ตลอด 6 เดือนที่ผ่านมา ในสภาพที่ยากลำบากอย่างยิ่ง ได้พยายามแสดงออกด้วยวิธีต่างๆว่า ไม่ยอมรับการใช้อำนาจปืน มาล้มรัฐธรรมนูญ ยึดอำนาจการปกครอง

ขออภัยอย่างสูง ที่ไม่สามารถมีส่วนร่วมในช่วงเวลาที่ผ่านมา

สมศักดิ์ เจียมธีรสกุล
22 พฤศจิกายน 2557

[2] คำขอบคุณ

ช่วง 6 เดือนนับจากการรัฐประหาร - อันที่จริง 9 เดือนเศษ นับแต่วันที่มีคนบุกไปยิงถึงบ้าน - จนถึงวินาทีนี้ ผมไม่ได้พักอาศัยอยู่ในบ้านตัวเองเลยแม้แต่คืนเดียว ต้องย้ายที่พักหลายต่อหลายครั้่ง ซึ่งแน่นอนหมายถึงต้องเดินทางหลายครั้่งด้วย

ในการณ์นี้ มีคนจำนวนมาก (ถ้านับแล้วไม่ต่ำกว่า 50-60 คนขึ้นไป) ทั้งชาวไทยและชาวต่างประเทศ ได้ช่วยเหลือ ตั้งแตให้ที่พำนักอาศัย ช่วยเหลือในการเดินทาง ดูแลเรื่องอาหารการกิน ความเป็นอยู่ และอื่นๆอีกหลายเรื่อง หลายคนทำไปอย่างเสี่ยงอันตรายต่อตัวเองอย่างมาก บางคนไม่เพียงแต่เสียแรงกาย และเวลา ยังเสียทรัพย์สินไปไม่น้อย

อันที่จริง ผมอยากจะระบุชื่อแต่ละคน ขอบคุณเป็นคนๆ แต่ถ้าทำเช่่นนั้น ก็มีแตจะสร้างความเดือนร้อนหรือนำปัญหามาให้ทุกคนแน่นอน จึงต้องขออภัยที่จะต้องขอขอบคุณรวมๆมา ณ ที่นี้ ผมจะจดจำน้ำใจครั้งนี้ไว้ตลอดไป

ส่วนใหญ่ที่สุดของท่านที่ให้การช่วยเหลือผมเหล่านี้ ผมไม่รู้จักมาก่อนเลย หลายคน ถ้าจะว่าไปแล้ว ก็มิได้แชร์การเมืองแบบเดียวกับผมเสียทั้งหมดทีเดียว และมีบางคน เป็นผู้ที่ผมมีความเห็นแตกต่าง หรือวิพากษ์วิจารณ์อย่างหนักมาก่อน ผมแยกความรู้สึกขอบคุณในน้ำใจที่ให้กับผม กับสิ่งที่เป็นความแตกต่างของเราในอดีต และที่สำคัญ (และคงหลีกเลี่ยงไม่ได้) ในอนาคตได้ และเชื่อว่า ทุกท่านก็มีวุฒิภาวะมากพอที่เข้าใจเช่นนี้เช่นกัน

ขอได้รับความขอบคุณจากส่วนลึกของหัวใจผม

สมศักดิ์ เจียมธีรสกุล
22 พฤศจิกายน 2557

[3] โดยส่วนตัว ในฐานะคนมีอาชีพเป็นครู ผมก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกตื้นตันใจเป็นพิเศษ ที่เห็นนักศึกษาหลายคนออกมาแสดงบทบาทต่อต้านอำนาจอันธพาลของคณะรัฐประหาร แม้พวกเขาส่วนใหญ่จะไม่ใช่คนที่ผมสอนมาโดยตรงหรือรู้จักเป็นส่วนตัว แตผมรู้สึกภูมิใจในพวกเขามาก อย่างน้อยพวกเขาก็ช่วยกู้ "เกียรติ" ของชุมชนมหาวิทยาลัย ที่ถูกทำให้เสื่อมเสียไปจากการที่ผู้บริหารแทบทุกแห่ง ซึ่งเป็นผู้ใหญ่พอที่จะรู้อะไรผิดอะไรถูก กลับไปยอมสยบให้กับการกระทำผิดที่ร้ายแรงที่สุดในระบบกฎหมายและการปกครอง (สำหรับนักศึกษาบางคนที่ผมโชคดีได้สอนและแลกเปลี่ยน "วิชา" ต่างๆด้วยโดยตรง ผมยิ่งรู้สึกภูมิใจเป็นพิเศษ คิดถึงพวกคุณเสมอ)